Jayanti (verjaardag) van Aadi Shankaraachaarya, een van de grootste Zelfverwerkelijkte wijzen en filosofen die onze wereld heeft voortgebracht. In een geest van verzaking en verwachting ging hij thuis weg op de prille leeftijd van acht jaar. Hij volbracht een ongelooflijke opdracht in een tijdspanne van maar enkele jaren en stierf in zijn tweeëndertigste jaar. In die tijd deed hij wat digvijaya, verovering van de windstreken, wordt genoemd. Hij hield het banier van Advaita Vedaanta, de verheven filosofie van absoluut monisme, hoog tot in de vier uithoeken van India en overwon alle mindere filosofische scholen met zijn overtuigende, onweerlegbare argumenten. Zijn ongelooflijk werk blijft dynamisch leven, actief en altijd progressief, zelfs nu nog, meer dan twaalfhonderd jaar nadat hij zijn doctrine voorlegde.

De essentie van Advaita Vedaanta is de bevestiging van de waarheid en de werkelijkheid van je wezenlijke, eeuwige, goddelijke identiteit en de vastberaden verwerping van de vergissing van het denken dat je maar een eindig menselijk schepsel bent met een naam en een vorm, een begin en een einde, dat onderhevig is aan veranderingen, zoals geboorte, dood, ouderdom, ziekte, verval, pijn, zorgen, lijden enz.

Vastberaden deze vergissing verwerpen en tegelijkertijd je eeuwige, onveranderlijke, goddelijke identiteit bevestigen is de kern van de Advaita Vedaanta saadhanaa (beoefening). Ze noemen het bevestiging en verwerping, poeshtikaarana en niraakaara-neti neti.

Shankara’s populairste werk, Vivekachoedaamani (Kroonjuweel van het onderscheidingsvermogen), is een oproep tot het maken van het onderscheid tussen het Zelf en het niet-Zelf, aatma-anaatma viveka. Aatman is sat (absoluut bestaan). Anaatman is slechts tijdelijke schijn, beperkt in ruimte, vergankelijk; het is kshara poeroesha (vergankelijk wezen). Aatman is akshara poeroesha (onvergankelijk wezen), ajo nityah shaasvato’yam poeraano na hanyate hanyamaane sharire (BhG II 20; ongeboren, eeuwig, onveranderlijk en oud, het Zelf wordt niet gedood als het lichaam wordt gedood). De Vivekachoedaa-mani is dus een verhandeling, een beschouwing en een saadhanaa over het onderscheid tussen het Zelf en het niet-Zelf.

Een tweede werk van hem, Aatma Bodha (Zelfkennis), werpt licht op het Zelf. Door het onderscheid te maken tussen het Zelf en het niet-Zelf verwerf je een goede kennis van wat het niet-Zelf is, zodat je het kunt verwerpen en er niet langer door wordt misleid. Je kunt je bevrijden van de sluier van begoocheling door de aard van het anaatma of niet-Zelf te kennen. Om geworteld te zijn in de Werkelijkheid, om er stevig in vast te staan, om er te kunnen over nadenken en mediteren en om de juiste staat van bewustzijn op te wekken is een grondige studie van wat het Zelf is van groot belang en waarde. Met dat doel kan Aatma Bodha de manier zijn waarop God geleidelijk het volgende gebed kan beantwoorden: “Tamasomaa jyotir gamaya” en: “Dhiyo yo nah prachodayaat.” Dit betekent: van de duisternis leid ons naar het licht, en: moge Hij ons intellect verlichten.

Om te vermijden wat verkeerd is, moeten wij weten wat verkeerd is en om te streven naar wat juist is en het juiste te doen, moeten wij weten wat juist is, wat de Werkelijkheid is en wat de Waarheid is. Zowel de negatieve als de positieve aanmaning van Vedaanta zijn van belang om de geest bewust te maken van zijn vergissing en om het intellect in staat te stellen de waarheid te bevatten.

Als Brahman (het Absolute) de te bereiken Werkelijkheid is, waarom is het dan nodig de wereld te kennen? Het antwoord is dat je om je te bevrijden van de begoocheling van de wereld, de trucs van deze begoochelende verschijnselen moet kennen. Je moet alles erover weten, want ze komen op vele subtiele manieren.

We denken dat de wereld buiten ons is, maar de wereld is door en door in ons. We moeten dat goed beseffen. Wat is het in ons dat ons de wereld voor een werkelijkheid doet nemen en dat ons er naartoe drijft, dat er ons gehecht doet aan zijn en dat ons eraan bindt? Wat is dat in ons? Dat moet eerst worden ontworteld en uitgeroeid. De studie van avidyaa (onwetendheid) of maayaa (begoocheling) is de sleutel om ons te bevrijden van begoocheling en om van de duisternis naar het licht te gaan.

Goeroedev benadrukte het telkens weer: “Je bent de onsterfelijke Ziel. Je bent niet dit lichaam noch deze geest. Deze zijn oepaadhis, begrenzende factoren, die ons tijdelijk werden toegevoegd. Het zijn delen van je lagere persoonlijkheid, je aards bewustzijn. Jij bent ver voorbij hen, je overstijgt hen. Je bent een goddelijke persoonlijkheid, een bovenmenselijke spirituele werkelijkheid, onaangedaan door tijd en ruimte, niet gekweld door pijn, zorgen en lijden.”

Naar dit moet worden geluisterd, er moet worden over nagedacht en gemediteerd. Mogen jullie al jullie aandacht schenken aan de beoefening van deze waarheid, die je vrij zal maken. Het is deze waarheid die in ons onze verwantschap met de eeuwige, universele Werkelijkheid, het Paramaatman opwekt. Moge de genade van de Heer je succes geven in deze saadhanaa van te zijn wat je echt bent en van te weerstaan aan de kracht van de lagere geest, die er de oorzaak van is dat je je inbeeldt dat je iets anders bent dan deze Werkelijkheid.

Voortdurend moet je de pogingen van de geest en van zijn eeuwenoude diepgewortelde neigingen om zich te binden aan een lager niveau van onwetendheid en vertekende identiteit verwerpen. Je mag hen geen vrij spel geven. Met de kracht van je wil, je positief ontwaakt bewustzijn en je vastberaden en vastbesloten sankalpa (gedachte) om de verwerkelijking te bereiken in dit lichaam zelf, moet je dit proces altijd gaande houden. Je moet schitteren met het stralende innerlijke bewustzijn van je eigen wezenlijke, onsterfelijke en onvergankelijke goddelijke identiteit. Je innerlijke wereld moet een massa van schittering, van gnyaana prakaasha zijn. Er moet een innerlijke staat van gnyaana bodha zijn, een ontwaakte, slaaploze staat. Hiervoor moet je bidden en hiervoor moet je oefenen.

Moge je doordrongen zijn van de Jagadgoeroe (de wereldleraar) Aadi Shankaraachaaraya, de Advaita Aachaarya, en moge dit tot resultaat hebben dat je bewustzijn op een succesvolle manier wordt verheven van het huidige, gewone, huis-en-tuinniveau van aards bewustzijn tot een heerlijk, subliem, goddelijk en spiritueel bewustzijn.

Shankara Ja-yanti wordt gevierd op de vijfde dag van de heldere helft van vaisaakh of de maand mei.